MeLoDiC

بایگانی خرداد ۱۳۹۱ :: کافه ی خیابان هفتم

کافه ی خیابان هفتم

... به صرف یک فنجان چای

کافه ی خیابان هفتم

... به صرف یک فنجان چای

کافه ی خیابان هفتم

♥ روزمرگیهای متولد جوزا (سابق) ♥
..
....
اینجا می نویسم ...
گاهی از خودم ...
و گاه از آنچه که می بینم و می شنوم ...
......
....
..

خدا را چه دیدی ؟
شاید روزی
در کافه ای دنج و خلوت
این کلمه ها و نوشته ها
صوت شدند ...
برای گوشهای "تو"
که ! روی صندلی ...
رو به روی من نشسته ای
و برای یک بار هم که شده
چای تو سرد می شود
بس که خیره مانده ای
به "من "... (کپی)
....
......
..
داری در خیابان راه می روی
یا در یک مهمانی هستی
یا اصلا" تنها هستی
و بعد یک دفعه کَند و کاو میکنی
در چشم های کسی نگاه میکنی
و ناگهان می فهمی که این
می تواند شروع چیزی بزرگ باشد

پیام های کوتاه
بایگانی

۱۳ مطلب در خرداد ۱۳۹۱ ثبت شده است

۲۶
خرداد
۹۱


یواش گفتم " دوستت دارم " ، واسه اینه که نشنیدی ...

بلد نیستم که بد باشم ، نگو اینو نفهمیدی !!!

بذار باشم کنار تو ، کنار عطر این احساس

بذار حبس ابد باشم ، تو عشقی که برام رویاست

بذار با گریه اینبارم ، بگم " خیلی دوستت دارم "

اگه بازم پشیمونی ، به روت اصلا نمیارم

دلم میگیره هر روزی ، که می بینم تو دلگیری

دارم می میرم از وقتی ، سراغمو نمیگیری

نگام رو از تو دزدیدم ، با این چشمای غمبارم

نمیخواستم بدونی که چقدر چشماتو دوست دارم

ولی با گریه این بارم ، میگم " خیلی دوستت دارم "

اگه بازم پشیمونی به روت اصلا نمیارم ...

* مازیار فلاحی

+ یاسی دو روزه برگشته :)

+ عصرکارم و هیچ حسی برای رفتن ندارم :(


  • ۰ نظر
  • جمعه ۲۶ خرداد ۹۱ ، ۱۲:۰۹
  • ** آوا **
۲۴
خرداد
۹۱

چند روز قبل توی بیمارستان جلسه ای برگزار بود با عنوان تب کنگو یا تب کریمه ...

دوست داشتم مطالبی که تو اون کنفرانس برگزار شد براتون مطرح کنم تا شاید برای یه بارم که شده نوشته هام چیزی به اطلاعات شما زیاد کنه . برای همین ازتون خواهش میکنم که این مطلب رو استثنائا تا آخر بخونین . حتی اگر کسل کننده بود و جذابیتی نداشت .

میتونین متن کامل رو از گوگل سرچ کنین " با عنوان تب کنگو یا کریمه " و من به عنوان یکی از اعضای زیر مجموعه ی رشته های پزشکی و پیراپزشکی شدیدا بهتون توصیه میکنم حتما در این مورد مطالعه داشته باشین ! چون واقعا بیماری خطرناک و کشنده ای هست .

اما چند مورد مهم که خودم میخوام تاکید وار براتون تیتر کنم ! 

1- دوری از کنه ها

2- دوری از حیوانات ! حتی اهلی ! مخصوصا افرادیکه کارشون دامپروریه و با انواع دام در تماسن . در واقع این بیماری بین قصابان و افرادیکه در کشتارگاه ها مشغولن شایع هست .

3- لاشه ی حیوانات به هیچ وجه بدون دستکش های استاندارد جابه جا نشه .

4 - اگر از گوشت تازه میخواین استفاده کنین حتما گوشت را به مدت 24 ساعت در دمای یخچال نگه داری کنین تا ویروس از بین بره و بعد عمل طبخ رو انجام بدین . این مورد قابل توجه برای افرادی که گوسفند و دام قربانی میکنن . مخصوصا در عروسی ها .  به هیچ وجه گوشت تازه رو درجا استفاده نکنید . مخصوصا به شکل کبابی .

5 - درهیچ شرایطی ( حتی اگر مطمئن هستین که فرد سالم هست ) در تماس با ترشحات خونی اون فرد قرار نگیرید .

ویروس این بیماری خیلی راحت از طریق پوست آسیب دیده هم منتقل میشه . حتی از طریق مخاط دهان و چشم ! برای همین توصیه میشه که پرسنل درمان حتما از عینک و ماسک و دستکش برای کارهای درمان بالینی استفاده کنن .

خواهشا تو نت سرچ کنین و اطلاعات خودتون رو کامل کنید .

یه نکته ی دیگه ای که لازمه بهش اشاره کنم اینه که تو این جلسه در مورد شیوع این بیماری در شهر مشهد هم صحبت شد . دقیقا چیزی که باعث شد من امشب به این مطلب اشاره کنم " شایعات "ی هست که در این مورد بین مردم رواج پیدا کرده .

در شهر مشهد یک بیمار مبتلا ( که به اظهار دکتری که برامون سخنرانی میکرد قصاب بوده ) در بیمارستانی در مشهد بستری میشه . اینترن پزشکی ( مذکر ) در حین معاینات بالینی بخاطر رعایت نکردن استانداردها مبتلا میشه و در نهایت هم بیمار و هم اینترن بر اثر خونریزی های شدید فوت میشن . ( اینکه اون اینترن چطور آلوده شده هر کسی نظری داده . برای همین من از حدسیات چیزی نمیگم . مهم این بوده که مبتلا نشه که شده )

ظاهرا یک پرستار هم در هنگام خروج انژیوکت از اونجا که عینک محافظ به چشم نداشت خون آلوده به سمت چشمش می پاشه و ویروس از طریق چشم منتقل میشه . البته از اونجا که بیماری در این بیمار تشخیص داده شده بود روند درمان خیلی زود برای پرستار شروع میشه و ظاهرا اون شانس میاره و از مرگ نجات پیدا میکنه .

حالا اینارو چرا گفتم ؟! چون مطمئنا این بیماری در حال شیوع بوده که یهویی میان و یه شبه خبر برگزاری جلسه ای مطرح میشه و تا حد ممکن تلاش میشه تا اطلاع رسانی کنن تا کلیه ی پرسنل در این جلسه حضور داشته باشن . حتما انقدر مهم بوده که ۴ تا پزشک در این مورد تو کنفرانس صحبت میکنن و هر کدوم هم کلی مطلب و پاورپوینت نشون میدن که علایم پیشرونده بیماری رو برامون باز کنن . و باز هم لابد انقدر مهم بوده که به ما گفتن از خونواده هاتون شروع کنین و براشون اطلاعات لازمه رو مطرح کنین . حتی وقتی یکی از همکارها مطرح کرد که چرا از طریق تلویزیون و رسانه های گروهی اقدام نکردین گفتن " در این صورت بین مردم رعب و وحشت ایجاد میشه "

به عنوان یک پرستار خودمو موظف دونستم که ساده ترین مراقبت های لازمه برای پیشگیری رو براتون بگم ! بیشتر از اون مربوط به روند درمانه . وظیفه ی شما مراقبت از خودتون در مقابل ابتلای به بیماریه . در واقع همون پیشگیری ...

خواهشا مراقب باشید . بیماری هست که خیلی زود ( در حدود یک ماه از زمان ابتلا ) بیمار رو به کام مرگ میکشونه .


  • ۰ نظر
  • چهارشنبه ۲۴ خرداد ۹۱ ، ۰۲:۴۶
  • ** آوا **
۲۳
خرداد
۹۱


جمعه بعد از ظهر با جمع خونوادگی ما ( بجز رها جون اینا ) راهی جنگل دالیخانی شدیم . البته بخاطر بی ذوق بودن همراهان و همینطور وجود مه کلا حس عکس گرفتن نبود . 


  • ۰ نظر
  • سه شنبه ۲۳ خرداد ۹۱ ، ۲۳:۱۶
  • ** آوا **
۲۳
خرداد
۹۱

نگاهم به آسمان

برای جستن ...

برای رفتن و پر کشیدن 

برای آسمانی شدن

پاهایم ولی

اینجا در بند است

رهایم کن ...

*آوا

خواستم مهر سکوت را بشکنم و بنویسم ! قبل از هر چیز مرورگرم بازی در آورد و بعد هم گوشیم که محتوی چند عکس از خواستنی ترین نقاط بهشت روی زمینه ! منو بازیچه ی خودش کرد.

حالا این من ! آوا ! لج کردم و قصد ندارم بنویسم که این روزها گاهی مثل یک پرنده بودم و گاهی همچون یک مترسک با دستانی باز منتظر یک پناه .

+ تنها همین و بس ....

تعلق که نداشته باشی ، به جایی ، کسی و چیزی ! تمام شدنت راحت تر از آنی می شود که گمان می بردی ...


  • ۰ نظر
  • سه شنبه ۲۳ خرداد ۹۱ ، ۱۷:۱۸
  • ** آوا **
۱۸
خرداد
۹۱

 

+ نیمه های شب حدود ۰۱:۳۰ بود که رسیدیم خونه :)گوش درد داریم بسی ... :((( هی وای ! داغونم . امروز صبح تصمیم داشتم برم درمانگاه ! آخه اینجا روزهای پنجشنبه و جمعه مطبها تعطیلن ! اونم که از اونجا که عصرکار بودم دیگه تنبلیم اومد صبح برم بیرون . محمد هم که از صبح با باجناق جانش رفتن سر کار .

گفته بودم یاسی مونده کرج ؟! آخره هفته ی بعد برمیگرده . دلم خیلی خیلی براش تنگ شده :(((

دیروز خونه نبودم و از سیستم رهاجون هم حسش نبود که بیام پست بذارم و اعلام کنم که به یاد دارم که دیروز چهارمین زیارت امام رضا(ع) هست و از یاد نبردم . اتفاقا داشتم به این فکر میکردم که ممکنه " لاله و عروسک کوکی عزیزمون " همدیگه رو دیده باشن یا نه ؟!

امشب خونه ی خاله جون مهمونیه . فامیلهای عروس خانمُ دعوت کردن خونه شون . امشب دیگه عروس خانم کلی احساس خوشی بهش دست میده که در جوار اقوام در منزل پدرشوهر میشینه و حس تنهایی و غریبی نداره :دی

تصمیم دارم اگه بشه سایت راه بندازم و از وبلاگ نویسی کمی ترقی کنیم :دی . ولی هنوز زیاد جدی نیست . اگه چیزی در موردش میدونین برام توضیح بدین . از نحوه ی خریدش گرفته تا هر چیزی که به نظرتون ارزش گفتن داره . اگر سررشته هم نداشتین اشکال نداره . چون تازه میشین مثل من :)


  • ۰ نظر
  • پنجشنبه ۱۸ خرداد ۹۱ ، ۱۱:۰۰
  • ** آوا **
۱۶
خرداد
۹۱

 

دیروز همت گماردیم و در دل تعطیلی رسمی رفتیم مرکز شهر . اما دریغغغغغغغ از یه کافی نتی باز که بخواد کار منو راه بندازه . بعد از کلی گشتن تو کوچه و پس کوچه های شهر راهیه بیمارستان شدم . دیدن همکاران ! اونم خارج از شیفت کاری آی کیف میده . یعنی تو میری اونجا می شینی جلوی کولر و دست به هیچ کاری نمیزنی بعد اونا هی می دون اینورو اونور و هی بهت دری وری میگن که چرا با لباس فرم نیومدی که مفید واقع شی .

منم رفتم تو اتاق رست و حسابی صبحونه خوردم . مطمئنم اگه اون وعده رو هم نمیخوردم دیگه همونجا بستری میشدم :دی

وقتی براشون توضیح دادم که اومدم برای کارای ثبت نام همه شون بر این عقیده بودن که واسه جذب یک نفر هیچ ارزشی نداره بخوام از اینجا تا ساری برم و آزمون بدم . درست هم میگفتن . بر فرض رامسر نیرو بخواد . عمرا نیروهای خودشو ول نمیکنه تا بخوان منو جذب کنن . تازه این در صورت قبولیمه . که به اونم امیدی نیست .

در راه برگشت هم کافی نت بازی ندیدیم . منم دیگه بی خیال شدم . فقط شش هزار تومان مفتی مفتی ریختیم به حساب خزانه ی دانشگاه :(

از اونجا رفتم برای بابایی هدیه ی روز پدر خریدم . یه تی شرت که یارو میگفت جنسش عالیه . امیدوارم که درست گفته باشه . بعد رفتم خونه ی مامان ! حلقه آستین تی شرت کمی تنگ بود و قرار شد عصر بریم و عوض کنیم .

ناهار یه دل سیر جوجه کباب خوردم . دقیقا مثل نخورده ها بودم . انگاری قحطی زده بودم :دی

بعد از ظهر باباجون با دخترخاله م هماهنگ کرد که بیاد پارک که برن سینما چهار بعدی ! اونم به اتفاق خاله جون و عروس خانوم جدیدشون و خواهر حباب اومد. منم که به لطف دوستان (شب کار بودم ) آف شدم و کلی خوش بحالم شد . هفت نفری رفتیم سینما چهار بعدی . مامانی و باباجون هم بودن :دی ( قابل توجه رهاجون :دی )

بعد هم به اتفاق مامانی و خاله جون و باباجون رفتیم مرکز شهر و تی شرت باباجونُ عوض کردیم و بعد هم برای محمد دو تا شلوارک تو خونه ای خریدم :)

از اونجا هم رفتیم خاله جونُ رسوندیم خونه شون و بعد خودمون هم رفتیم خونه ی عموجونم . ( اینم برای دوستانی که میگفتن چرا تو فقط خونه ی اقوام مادری میری ) این عموجونم تازه از عید اومدن شمال و ساکن شدن .

آخره شب باباجون منو رسوند خونه . البته کلی اصرار داشت که شب تنها نمون و بیا بریم خونه ی ما ! ولی از اونجا که بنده مسافرم و عازم یه سفر دو روزه هستم باید می موندم تا به کارهام برسم .

+ امروز و دقیقا نیم ساعت دیگه میرم پیش جیگر خاله . مانی جونم ! محمد هم تو راهه برگشت از کرجه و برای فردا میاد دنبالم تا برگردیم . دیگه اگه نبودم حلالم کنید :دی


  • ۰ نظر
  • سه شنبه ۱۶ خرداد ۹۱ ، ۰۷:۴۱
  • ** آوا **
۱۴
خرداد
۹۱

 

جمعه ۱۲ خرداد ماه :

صبح کار بودم . یه صبحکاری سخت ! ساعت ۱۵:۰۰ رسیدم خونه ی مامانی . قرار بود عصر بچه هارو ببریم پارک ! سینما چهار بُعدی .

با اینکه خودم با اون همه خستگی جسمی راضی به رفتن نبودم ولی نمیتونم منکر این شم که بهم حسابی خوش گذشت .

ساعت ۱۸:۰۰ من به اتفاق یاسی و مامانی و آبجی بزرگه و میلاد رفتیم پارک . بعد تصمیم گرفتیم که فیلم " جزیر گمشده " رو ببینیم . خلاصه رفتیم داخل و کلی هیجانزده شدیم . منم حسابی ترس و وحشت خودمو اونجا تخلیه کردم :دی ! وقتی اومدیم بیرون تصمیم گرفتیم که یه فیلم دیگه که میلاد اصرار داشت اون قشنگتره رو هم ببینیم . ولی به محض خروجمون از سالن دیدیم حباب و همسرش تو صف فیلم بعدی هستن .

سلام و احوالپرسی کردیمُ قرار شد اونا برن فیلمی که دوست دارنو ببینن و بعد با هم بریم " موزه ی وحشت"ُ هم ببینیم . تا اینا برنُ برگردن مامانی با محمد و شوهر خواهرم تماس گرفت که بیان و برعکس تصورمون اومدن .

برای موزه ی وحشت ۹ نفری رفتیم داخل ! :)) ولی خداییش جزیره ی گمشده خیلی خیلی جذاب تر بود . سقوطش خیلی دلچسب بود :دی

همینطور حرکت پروانه هاش واقعا لذت بخش بود .

بعد هم ساندویچ کالباس خوردیم و من و یاس به اتفاق حباب اینا رفتیم خونشون و قرار بر این بود که آخره شب محمد بیاد دنبالمون . در مجموع روز خوبی بود و تمایل دارم بازم برم و باقی فیلمهاشم ببینم :دی

+ شنبه ۱۳ خرداد ماه :

شب کارم ! تعداد بیمارها زیر ۲۰ نفره و ساعت ۲۳:۰۰ نیمه شب فهمیدم ان ۱۲ هستم و باید برم خونه . در عوض صبح جای یکی دیگه از همکارام بیام . وقتی فهمیدم بقدری عصبی بودم که حد و اندازه نداشت . حتی همکارم میگفت با بچه هایی که فردا عصرکارن تماس بگیر و باهاشون جا به جا کن .

ولی انگاری با خودم لج کرده بودم که اصلا تلاشی برای جا به جایی شیفت نکردم . خیلی راحت روزی که حقم بود آف باشم بدون هیچ استراحتی صبح کار هم شدم . ساعت ۰۰:۳۰ اومدم خونه . محمد و یاسی هم قرار بود نیمه شب راهیه کرج شن . تا بخوابم ساعت شد یک نیمه شب .

+ یکشنبه ۱۴ خرداد ماه :

ساعت ۲:۳۰ بیدار شدیم . تا محمد و یاس راهی شن ساعت شد ۰۳:۳۰ ! دوباره تا بخوابم ساعت شد ۰۴:۳۰ !

ساعت ۰۶:۳۰ یهویی از خواب پریدم . خواب مونده بودم . دیگه مجبوری آژانس گرفتم و رفتم بیمارستان . انقدر گیج بودم که حد و اندازه نداشت ولی خداییش همکارام اول صبح هوامُ داشتن زیاد بهم سخت نگذشت .

حتی یکی از دکترها وقتی امروز صبح منو تو بخش دید با تعجب گفت تو مگه دیشب هم نبوووودی ؟ وقتی براش توضیح دادم که چطور امروز شیفت هستم حسابی تعجب کرده بود و میگفت برای پرستار اینجوری نیرویی نمی مونه .

حالا این بین یکی از همراه ها حسابی گیر داده بود و بعد از اینکه کار بیمارُ انجام دادم حسابی باهاش بحث کردم و بهش یاداوری کردم که حد و اندازه ی خودشُ بدونه و نیاز به این نیست که اون وظایف منو به من گوشزد کنه .

جالبترش اینه که آخر این بحث نه اون کوتاه اومد و نه من :دی ! اینم اعصابه که آوا داره ؟؟؟ :)))) خداییش زور میگفت . منم این یه موردُ عمرا کوتاه نیومدم .

+ یکی از پزشکانی که آنکال نبودُ به زووووور برای مشاوره کشوندم بیمارستان . ( برای همون بیماری که با همراهش بحثم شده بود ) ! دکتر اومده میگه بریم ببینم این مشاوره ی اورژانسی چی هستش :دی ( حالا تیکه میندازه ها . چون من نگفته بودم اورژانسیه . فقط هر چی میگفت مگه اورژانسیه میگفتم " نه ولی کی تشریف میارین :دی ) . بعد از اینکه ویزیتش کرد براش دارو نوشت و نسخه کرد تا همراه تهیه کنه . بعد با لبخند به من میگه " اینم از مشاوره ی اورژانسیت . دیگه امری نداری ؟ "

حالا باز من میگم " آقای دکتر من که نگفتم اورژانسیه ! گفتم فقط بدونین مشاوره دارین "

کلی خندید و گفت " اگه نمیومدم بی خیال نمیشدی . اومدم خودمُ خلاص کنم " :دی

خلاصه این آواست که میتونه یه پزشکی که آنکال هم نیست تو روز تعطیل برای یه مشاوره ی غیر اورژانسی بکشونه به بیمارستان ! هه ...

ایکاش همراه بی منطقش بفهمه چه هنری داشتم که این کارُ کردم و دیگه نه به من و نه به هیچ پرستار دیگه ای نگه که " خواهرم که داشت میرفت بهم گفت برای پانسمان پای مامان باید هی بگی و هی بگی تا اینا بیان " ! عُق ! بی انصاف ...

ظهر اومدم خونه . نه ناهاری دارم و نه نونی که چیزی برای خودم تهیه کنم و بخورم . رفتم تندی یه دوش گرفتم و کلی لباس ریختم تو ماشین و همین الان صدای آلارم پایان کارش اومد . باید برم سری دوم لباسهارو داخلش بریزم تا این بینوا برام بشوره . ایکاش رخت هارو پهن هم میکرد .

خیلی خیلی خیلی گُشنمه :(

 چی میشد چشمامُ می بستم و تو دلم آرزوی غذاهای خوشمزه رو میکردمُ وقتی چشم باز میکردم یه سفره ی آسمونی جلو روم بود پر از غذاهای خوشمزه . بعد من از اون بین یه دونه شو انتخاب میکردم و میخوردم تا این ضعف من از بین بره . هیییییییییی ! خیلی گُشنمه ... :((((


  • ۰ نظر
  • يكشنبه ۱۴ خرداد ۹۱ ، ۱۶:۰۲
  • ** آوا **
۱۳
خرداد
۹۱

 

دانشگاه علوم پزشکی مازندران برای خرداد ماه آزمون استخدامی داره . بیمارستان ما که اصلا نیرو نمیخواد. نه زن و نه مرد !

نزدیک ترین شهر به شهر ما هم فقط دو تا میخواد :(

و دورتر از شهر ما کلی نیرووووو میخواد .

مثلا ساری ۴۸ تا میخواد

محمود آباد ۲۰ نفر

چالوس ۱۶ نفر

شهرای دیگه هم کم و زیاد نیرو میخوان :(

محمد هم میگه چالوس دوره و بر فرض قبول هم بشی هر چی حقوق میگیری همش میشه خرج رفت و آمدت . راستم میگه :(((((

الانم سپردم تا برام فیش بانکی بگیره تا شانس خودمُ برای قبولی ۲ نفر امتحان کنم . ولی دلم اصلا کششی بهش نداره ! از اونجا اصلا خوشم نمیاد .

  • ۰ نظر
  • شنبه ۱۳ خرداد ۹۱ ، ۱۳:۳۷
  • ** آوا **
۱۰
خرداد
۹۱

دارم کم کم به آخرین روزهای پروسه ی عصرکاریم می رسم . به قول یکی از همکارام که میگه " آوا تو از صبحکاری و شب کاری چیزی یادت هست ؟ " :)

دیروز غروبی اطراف ۲۰:۳۵ دقیقه رسیدم تو شهرک مامانی اینا !

نمیدونم بهتون گفتم یا نه ؟! از خونه ی مامانی تا دریا یک دقیقه راهه . اونم پیاده . اونم با گامهای آهسته :)

دیروز همینکه رسیدم سر شهرک و دریا رو دیدم دقیقا مثل یه تیکه آهن که در جوار آهنربایی قرار گرفته باشه هی به سمتش کشیده شدم . انقدر که یه وقتی دیدم روی سدچین ساحل نشستم و به آهنگ وبلاگم که از گوشیم پخش میشه گوش میدم 

غروب منظره ی خیلی زیبایی داره . البته اگه دلتون نگرفته باشه ! وگرنه وقتی با دلی گرفته به استقبال غروب برید سخت ترین لحظات رو برای خودتون رقم میزنین . اینکه دیروز من در چه حالی بودم سکرت می مونه :)

ولی وقتی روی سدچین نشسته بودم و نسیم به صورتم میخورد و محو انتهای ناکجاآباد دریا بودم ! همونجاییکه دریا به آسمون می رسه ... همون وقتها بود که عجیب دلم میخواست میشد تو آسمون پرواز کرد . یا کمی آسونتر . روی دریا قدم برداشت و به انتهاش رسید ...

این هم لحظه ای که دیگه وهم و خیال و ترس برم داشتُ ترجیح دادم تا هنوز هوا کمی روشنه از سد پایین بیام و خودم رو به خونه ی مامانی برسونم :)

برای چند دقیقه ای واسه خاطر دلم زندگی کردم . لحظات دوست داشتنی بود . جای همتون سبز ...  

+ امروز مسئول شیفتم . دعا کنین روز کاری خوبی داشته باشم :(


  • ۰ نظر
  • چهارشنبه ۱۰ خرداد ۹۱ ، ۱۳:۱۵
  • ** آوا **
۰۹
خرداد
۹۱

 

+ اول دبیرستان که بودم دبیری داشتیم به اسم آقای تنکابنی مقدم . دبیر جبرمون بود . ایکاش مثل دست خطی که داشت اخلاقش هم قشنگ بود :)

اون زمان سر هر میز و نیمکت سه نفر می نشستیم و من همیشه وسط بودم . اسم دوستای کناریم سمیه و زینب بود !

هنوزم عادت دارم وقتی چیزی برام نامفهومه محو صورت مسئله میشم طوریکه طرف می فهمه "آوا در این زمینه هیچی بارش نیست ..."

یه روزی سر کلاس این آقا بودیم که یه صورت مسئله داد و به روش خودش کمی وقت داد تا جواب بدیم . ولی من موفق نشدم که به پاسخ صحیح برسم . انقدر حواسم متوجه این مسئله بود و مبهوت تخته سیاه بودم که متوجه نشدم کتاب جبرُ مثل نقاب تا نزدیک چشمام جلوی صورتم گرفتم .

همین بین سمیه خنده ای بلند کرد که هیچ وقت نفهمیدم علت خنده ش چی بود . دبیرمون با عصبانیت به سمت ما برگشت و با اطمینان کامل رو به من گفت " بیرون " !

من کتابُ آوردم پایین و گیج و منگ از جام بلند شدم و تا خواستم توضیح بدم که من نبودم با دست به سمت درب خروجی کلاس اشاره کرد و خیلی محکم تر از قبل فریاد زد " گفتم گمشو بیرون " !

از تموم فرصتی که داشتم استفاده کردم و به دوستم زُل زدم تا با نگاه بهش بفهمونم که این رسم رفاقت نیست که برای خنده ی بی مورد تو من توبیخ شم . ولی این نگاه ها هیچ اثری نداشت که نداشت .

رفتم بیرون و پشت درب کلاس بسط ایستادم . ناظم و معاون اومدن و علت خروج از کلاسُ ازم پرسیدن ولی براشون که توضیح دادم سری تکون دادن و گفتن " امان از دست شما جوونها "

اون ساعت دیگه برنگشتم تو کلاس . پایان کلاس دبیرمون از کلاس خارج شد و اصلا نگام نکرد . ( چهار ساعت پشت سر هم کلاس داشتیم )

زنگ دوم وقتی خواست وارد کلاس شه من هنوز کنار درب ایستاده بودم . داخل رفت و بعد از چند دقیقه اومد بیرون و رو به من گفت " من میدونم تو نخندیدی ولی بیرونت کردم تا شاید دوستت گردن بگیره ! ولی نگرفت "

حالم از یارو بهم خورده بود که غرور مردونه ش جریحه دار میشد اگه بهم میگفت " من اشتباه کردم که تو رو اشتباها تنبیه کردم "

گفت برگرد سر کلاس ! اون داخل شد ولی من دیگه هیچ وقت سر کلاس اون شرکت نکردم . و این شد اولین استارت من برای ترک تحصیلم  از اون دبیرستان کوفتی ......

امشب که یاده این موضوع افتادم حس کردم هنوز تهه دلم از اون دبیر مغرور کینه ای به دل دارم ! دبیری که غرورش اجازه نداد همونطور که با فریاد منو از کلاس بیرون انداخت با صدای آروم تری تو جمع دوستانم بگه اشتباه از من بود و آوا خطایی نکرد .

شاید توقع من زیاد بود ! نمیدونم .

دیروز یکی از دکترها از دست یکی از دانشجوهای پرستاری پسر عصبانی شد . تا حد زیادی حق با پزشک بود ولی من و همکارم سعی کردیم آرومش کنیم و آخرش قبول کرد که خودش بی جهت انقدر جوش آورد و از مربی دانشجوها بابت برخورد تندش عذرخواهی کرد ولی باز اشاره کرد که حتما به دانشجوها بگین در روابط کاری فراتر از حدود خودشون گام برندارن و ...

تا شد امروز ( دوشنبه ) ! وقتی ظهر وارد بخش شدم سرپرستارمون گفت " بچه های عصر کار حواستون باشه ! عصر که دانشجوهای پرستاری اومدن از طرف دکتر ... از اون دانشجو عذرخواهی کنین و بگین که دکتر گفته از رو خستگی و کلافگی جوش آورد و معذرت خواست "

واقعا عذاب وجدان گرفته بود که همچین برخوردی کرد . حالا این پزشک باز انقدر جربزه داشت که دو بار اظهار پشیمونی کنه و در نهایت عذرخواهی کنه . ولی وقتی یاده اون دبیر می افتم ....

چقدر بده آدم تو اوج ناراحتی برخوردی کنه که بعد مجبور باشه برای رفع آزردگی های احتمالی هی عذرخواهی کنه :(

+ نوشته شده در سه شنبه 9 خرداد1391ساعت 1:49 
  • ۰ نظر
  • سه شنبه ۰۹ خرداد ۹۱ ، ۰۱:۴۹
  • ** آوا **
۰۸
خرداد
۹۱

 

 به روزها دل مبند ، روزها به فصل که میرسند رنگ عوض میکنند . با شب بمان ، شب گرچه تاریک است لیکن همیشه یک رنگ است.

 دکتر شریعتی

+ نمیدونم چم شده ...

فقط انقدر میدونم که چند دقیقه قبل برای سومین بار طی دو روز اخیر صفحه ی حذف وبلاگ جلوی روم باز بود و من دو به شک بودم برای وارد کردن رمز مدیر وبلاگ و تائید حذف وبلاگ ...

و در نهایت دستام لرزید وقتی خواستم حروف رمزُ وارد کنم .

+ دلم کمی حریم خصوصی میخواد ... بدون هیچ تهدیدی ! بدون هیچ تردیدی ...


  • ۰ نظر
  • دوشنبه ۰۸ خرداد ۹۱ ، ۰۱:۰۲
  • ** آوا **
۰۳
خرداد
۹۱

خبرا که زیادن ! روزمرگی ها ... فراووووون .

ولی حس نوشتن ؟! نه .... ندارم !

شنبه ای که گذشت جشن تولد "هیچکس" عزیزم بود! به صرف شام . منم که باید حتما میرفتم . ساعت ۲۰:۳۰ از بیمارستان برگشتم خونه و تندی یه دوش گرفتمُ به اتفاق یاسی رفتیم خونه شون . خوش گذشت .

+ دوشنبه مامانی به اتفاق باباجون و داداشم رفتن تهران . برای کاتاراکت چشم داداشم . دیروز جراحی شده . دعا کنین موفقیت آمیز بوده باشه :(

+ تا یازدهم خرداد به جز دو روز که آف هستم همش عصرکارم . ظهر اول خرداد که رفتم بیمارستان سرپرستارمون باهام دست داده میگه اولین روز عصرکاریت مبارک باشه :(

هی وای من !

همون روز بخاطر تاریخ تولدم هر چی تاریخ تو پرونده ها می نوشتم اشتباها به سال تولد خودم بود . همش قلم خوردگی داشتم تو پرونده هام :)

دیشب اومدم خونه دیدم آینه روی میز غذاخوریه . موقع شام یاسی آینهُ از روی میز برداشته میگه " امروز ناهار تنها بودم آینه گذاشتم جلوم که تنهایی غذا نخورم " :) اینم از دختر ما ! چطور خودشو از تنهایی در میاره ...

این در حالیه که من از آینه میترسم ! مخصوصا وقتایی که بی هوا از جلوش رد میشم :)

 + از این به بعد که امتحان این جوجه ها ( بچه های کوچه مون ) تموم بشه نمیشه اینجا زندگی کرد . از الان رفتن پیشواز و دارن خودکشی میکنن تو کوچه ! جیغ و داد و ... :(

+ دیشب یه بارون حسابی داشتیم ! حدودای ۲۲:۳۰ بود که چند دقیقه ای کنار پنجره ایستادم و از بارش بارون لذت بردم . ایکاش خونه مون آپارتمانی نبود :"(

از همه ی عزیزانی که تو پست قبلی بابت تولدم تبریک گفتن نهایت تشکرُ دارم . بخصوص از شادی مهربون و لاله ی عزیزم که واقعا شرمنده شون شدم .


  • ۰ نظر
  • چهارشنبه ۰۳ خرداد ۹۱ ، ۰۹:۱۳
  • ** آوا **
۰۱
خرداد
۹۱

ای گرمی جان ، هر جا که بودی ، بی ما نبودی

هر جا که رفتی ، من با تو بودم ، تنها نبودی ...

+ گفته بودم از خواننده های زن زیاد خوشم نمیاد ؟! ولی خب هر از گاهی یه سری ترانه ها عجیب به دل میشینن . حتی اگه خواننده ی دلخواه نباشن !

امروز از شنیدن این آهنگ واقعا لذت بردم . عجیب به دلم نشست . دوست دارم شما هم گوش بدین . شاید بگین آوا درست گفتی ...  

میخوام امروز در نهایت "غرور" این شاخه گلُ به خودم تقدیم کنم . یادآوره خیلی چیزاست .

+ آوا ؟! تولدت مبارک 


  • ۰ نظر
  • دوشنبه ۰۱ خرداد ۹۱ ، ۱۰:۱۰
  • ** آوا **