زنی با پاهای برهنه

دیروز صبح در راه برگشت به خونه توی توقف اضطراری نیایش زدم کنار. جوراب و کفشام رو درآوردم و با پای برهنه روی چمن های خیس راه رفتم. گاه گاهی نشستم و گلهای زرد خودروی داخل چمن هارو نوازش کردم. اون بین قاصدکی دیدم و ذوق کردم. ارتباط مستقیم بدون حد فاصل از زمین حس بسیار دلچسبی بود. چند نفری که با سرعت کمتری از اون مکان عبور میکردن متوجه ی حضور یک زن تنها و کفش به دست با پای برهنه شدن و عکس العملی نشون دادن ولی من  توجهی نکردم و باز قدم زدم. در نهایت کمی روی آسفالت پیاده رو بالا و پایین رفتم و وقتی نم کف پاهام رفع شد لبه ی جدول پیاده رو نشستم و خیلی ریلکس خاک و سنگ ریزه هایی که کف پام فرو رفته بود رو تکوندم جوراب و کفشم رو پوشیدم و مجدد استارت زدم و حرکت کردم به سمت منزل .... 

دفعه ی بعد اگر چمنها خیس نبودن دراز میکشم و به آسمون خیره میشم .... این بار هم برام مهم نیست دیگران چی میگن و چه فکری میکنن .... 

عنوان من رو یاد فیلم دختری با کفشهای کتانی میندازه با یه فرق خیلی بزرگ :-)))

سلام سلام

سلام سلام 

عرض کنم خدمتتون که یه وقت با خودتون نگید باز رفتم که رفتم :-) 

از شنبه ی بعد از عاشورا بود که ازدحامی خرابکار (بنا و نقاش و گچ کار) ریختن تو خونه مون و هنوز از خونه مون بیرون نرفتن. کاری که قرار بوده نهایت هفت روزه تموم شه هنوز تموم نشده. 

منم اوایلش که قابل تحمل تر بود موندم خونه ی خودمون ولی کم کم با اضافه شدن بوی رنگ و تینر دیگه دیدم باید کوله بارم رو جمع کنم تیپاکس شم منزل باباحاجی :-) 

هاااااا یه خبر اینکه خط تلفن ثابت خونه مون طی چند روز آینده وصل میشه انشالله نت رو فعال کردیم مثل سابق همیشه پایدار و استوار در وبلاگمون حضور داریم. برای برگشتن به روزهای خوش وبلاگ نویسی دلم میخواد یه مسابقه بزارم با جایزه . ولی نمیدونم چه مسابقه ای و با چه جایزه ای :-) 

منتظر ایده های احتمالی دوستان هستیم :-)