آدم ها عاشق به دنیا می آیند

مدتی بود که دلم میخواست هدیه ای به خودم تقدیم کنم :) بعده چند وقت با راهنمایی نویسنده ی کتاب " آدم ها عاشق به دنیا می آیند " جناب علی منتخبی ، با انتشارات تماس گرفتم و گفتن برای ارسال کتاب باهاتون هماهنگی میشه . یک هفته ای گذشت و خبری نشد . در نهایت دیروز با یه سرچ ساده تو سایت دیجی کالا فهمیدم که این کتاب موجوده و می تونم آنلاین خریداری کنم . ظهر درخواستم رو ثبت کردم و عصر داخل مترو بودم که باهام تماس گرفتن و گفتن فردا ظهر ( دوشنبه ) برای تحویل بسته میان . و امروز ظهر کتاب به دستم رسید . جالبه ! وقتایی که آدم منتظر رسیدن یک بسته ی پستیه ( حالا هر چی که میخواد باشه ) اونروز هر چی موتوره مسیرش به کوچه تون می خوره . اصلا انگار همه ی شهر با هم همدست میشن تا هی انتظار رو برات سخت و سخت تر کنن . و شاید دلنشین تر . البته این انتظار کمی فرق میکرد . ولی خب بازم هیجان خودش رو داشت . مثل وقتایی که از کنار صندوق پستی ولیعصر که میگذرم میگم یه بار خودم برای خودم نامه ای ارسال کنم و باز خودم رو از این لذت مشعوف کنم . هر چند دیوونه بازیه :))))

خلاصه کتاب به دستم رسید و به خودم هدیه ش کردم . مبارکم باشه :)))) تصویر روی جلد تلفیقی از چند عکسه . و چیزی که باعث شد الان بیام و خاطره ی اولین تجربه از پروازم رو بنویسم در واقع تصویر دماونده که درون عکس دیده میشه .

بازگشت ...

* سفر خوبی بود و لذت زیادی نصیبم شد . خدارو شکر . 

یکشنبه یاس و محمد اومدن کرج و صبح روز دوشنبه به اتفاق مامان حاجی و بابا حاجی و عمه حمیده راهی ِ فرودگاه شدیم . بعد از اون یک پرواز عالی البته با یک ساعت و نیم تاخیر . بعد از اون دیدن راننده ی هتل و ترانسفر فرودگاه - هتل ، هتل حرم و بالعکس ... روز چهارشنبه 5 غروب به سمت تهران برگشتیم و روز پنجشنبه ساعت 3:30 صبح به اتفاق یاس و محمد راهی ِ شمال شدیم . دیدار با اعضای خونواده و اقوام ... در مدت زمان بسیار بسیار کم . پنجشنبه باد سهمگینی وزیدن کرد و کلی خرابی تو شهرمون به بار آورد . باز خدارو شکر که صدمات جانی نبوده ... و از نیمه های شب پنجشنبه بارندگی شروع شد و تا لحظه ی آخر حضورم ادامه داشت ... امروز (شنبه) از شهر و دیار زیبام برگشتم به این شهر پر ازدحام و غریب ...  و از فردا استارت کارُ باید بزنم . بعد از یک هفته تفریح و سفر ... 

سفرنامه ی شمال و تولد یاس ِ عزیزم

* گاهی تا وقتی در مقابل زمان قرار نگیری فکر میکنی که حالا یه تو هستی و دنیایی وقت و زمان که متعلق ِ به خودته . تا قبل از سفر فکر میکردم تو این شش رو کلی کار می تونم انجام بدم و هر کجایی که دوست دارم باشمُ ببینم ولی خب زمان چیز دیگه ایُ بهم ثابت کرد . یه چیزی تو مایه های " زهی خیال ِ باطل ) 

+ پنجشنبه 12 اردیبهشت ماه : 

ساعت 15:30 بعد از یه صبح کاری نسبتا خوب رسیدم خونه و ناهار خوردم و اطراف چهار و نیم به اتفاق محمد از خونواده خداحافظی کردیم و به سمت دندون پزشکی حرکت کردیم . ساعت شش بعد از اینکه سومین جلسه ی دندونم تموم شد با صورتی که نصفش بی حس بود و از تهه ته ش کمی درد میکرد راهی ِ شمال شدیم  . هنوز از کرج خارج نشده بودیم که درد اومد سراغم . دو تا ژلوفن خوردم و اسپری زدم . اشک ریزون زدیم به دل جاده چالوس . کمی بعد در حالیکه از شدت درد به خودم می پیچدم محمد حس کرد صدای معین روی اعصابم ِ ! صدا رو کم کرد و منم صندلیُ عقب دادم و خوابیدم . وقتی بیدار شدم درد خیلی خیلی کمتر شده بود . تازه سر حال اومدم تا از باقی راه و مسافرت لذت ببرم :))))) 

ساعت 23:30 رسیدیم منزل پدر عزیزم و بعد از کلی ماچ و بوسه و بغل خداحافظی کردیم و رفتیم منزل تا فردا برای ناهار برگردیم اونجا . 

+ جمعه 13 اردیبهشت ماه : 

به اتفاق آبجی ها همگی ناهار منزل پدر جمع بودیم و بعد از ظهر به اتفاق رهاجون رفتیم تا خریدهای لازم جهت مهمونی فرداشبشُ انجام بدیم . بعد هم به اوناییکه باید اطلاع میدادم تماس گرفتم و دعوتشون کردم تا در صورت تمایل برای فرداشب در جمع ما باشن . 

+ شنبه 14 اردیبهشت ماه :

امشب قراره برای یاس تولد بگیریم . مکان چشمه کیله . به اتفاق دوستان و اقوام دوست داشتنیمون . 

از صبح زود رفتم منزل مامان و به اتفاق مامانی و رها زدیم تو کار آماده کردن غذاها و شستن میوه و جمع و جور کردم وسایل . ساعت 7 غروب همگی به اتفاق به سمت محل مورد نظر حرکت کردیم . اولین اکیپی که به جمعمون پیوستن عمه بزرگه به اتفاق پارسا و پریسا و سوگند بودن و بعد از اون کم کم از اطراف سر و کله ی باقی اقوام هم پیدا شد . یه شب خیلی خیلی خوب . به همه ی ما خوش گذشت . البته سوای از تمام این خوشی ها شرجی هوا حسابی کلافه م کرده بود . 

باقی در ادامه ی مطلب بدون رمز ... 

منطقه ی آزادنامه :)))))

* صبح ساعت 06:00 به اتفاقا مادام & موسیو [پدر و مادر عزیزم] حرکت کردیم به سمت بندر انزلی . جاده ی خلوت و باد خنک عجیب دلچسب بود . جاده های شمالی سمت گیلان هم که زیبایی های خاص خودشُ داره . بین راه نون بربری تازه خریدیم و جای تمامی دوستان خالی برای صرف صبحونه اتراق کردیم و حسابی چسبید ( بعــــــده مدتها با پدر و مادر عزیزم تنها بودم و کلی لذت بردم :دی ) 

بین راه جای من ُ باباجون با هم عوض شد و مامانی همه ش میگفت آوا سرعت نرو . آوا سبقت نگیر . آوا ... خلاصه که نزدیک بود پیاده ش کنم [:دی] ساعت 09:20 به بازار آزاد انزلی رسیدیم ولی بعد متوجه شدیم که اونجا با اون همه عظمتش همچین رونقی نداره . البته شروع کارشون هم از ساعت 11:00 به بعد بود . کمی بین غرفه ها گشتیم . من خودم به شخصه تا بحال بازار آزاد نرفته بودم . ولی مامان اینا آستارا چند باری رفتن و باباجون بانه هم رفته بود . من ولی اولین بارم بود . خلاصه به هر شکلی بود ساعت به یازده رسید و کم کم کارکنان چند تا در میون غرفه هارو باز کردن .

اولین خریدمون یکعدد شونه ی چوبی برای یاس و بعد دو عدد عینک آفتابی برای خودم و محمد بود . بعد رفتیم سمت خرید لوازم برقی . با اینکه مثلا قرار بود من چیزی نخرم ولی وقتی از لوازم برقی خارج شدیم یک عدد اتوی بخار در آغوش مامانی بود و دو عدد جارو برقی هم مارک هم در آغوش من و باباجون :)))) بله ! بنده طی یه حرکت ژانگولری یک جارو برقی و یه اتوی بخار مخزن دارُ از دست فروشنده ش نجات دادم و خریداری کردم :))))) حالا خوبه مثلا قصد خرید هم نداشتم . باباجون هم از همون جارو برقی برای یکی از اقوام که سفارش کرده بود خرید . البته قابل ِ ذکر که باباجون اول پسندید و بعد من کپی برداری کردم :))) در واقع بنده از همون جارو خریدم :دی 

بعد هم رفتیم برای یاس یه شلوار برمودا گرفتم که مامانی هم همونجا یه دونه برای خودش و یکی برای رهاجون خرید . یه کتونی سبک هم مامان برای خودش خرید و یه شلوار راحتی برا باباجون . بازار پوشاکش اصلا خوب نبود و صرفا جهت بازگشت پیروزمندانه اون چند تکه لباس خریداری شد که ضایع نشیم :دی خیلی زود خریدامون تموم شد و برای خروج از گمرکی هم گفتن باید برای هر کدوم از اجناس برقی یه گرین کارت بگیرین که من و باباجون آقای مسئولُ که بنده خدا دست راستش آمپوته [قطع] بودُ همینجوری مظلوم وار نگاه کردیم . دیگه خبلی خجالت کشید و گفت برید یه دونه کارت بگیرین برای جفت جاروها . گفتم باباجون تا ایشون پشیمون نشده برو بخر . باباجون رفت دفتر برای خرید کارت و آقاهه یه دستی هی کارتن اجناسُ اینور و اونور میکرد میگفت خداییش جارو برقی ها باید برای هر کدوم دو تا کارت خریداری کنین . منم دیدم یارو خیلی گیر داده رفتم سراغ باباجون که جلوی دید آقاهه نباشم که نظرش یهویی عوض شه . دیدم مسئول صدور کارت به باباجون میگه کارت شناسایی باید باشه برای تشخیص هویت خریدار ! ما هم دریغ از یک عدد شناسنامه و کارت ملی :) هیچی دیگه من دست بردم گواهینامه رو ارائه دادم و همین حین باباجون رفت سراغ اجناس . مسئول صدور کارت کمی غر زد ولی درنهایت گفت حالا چون مسافرین گواهینامه رو قبول میکنم ولی در کل نباید این کارُ کنم . ما هم هندونه زدیم زیر بغلشُ گفتیم خدا خیرت بده برادر .

کارت خریداری شد و تا من برگردم دیدم مامان اینا اجناسُ بردن گذاشتن تو ماشین و منم رفتم تا کارتُ باطل کنن . بنده خدا با دست چپ به زور می نوشت ولی اخرش گفت اگه بهتون گیر دادن بگین اتو معافیت کامل خورده .خدا خیرش بده . منم خرسند از این خروج موفقیت آمیز سریعا رفتم سراغ باباجون اینا و بعد از جاسازی اجناس برگشتیم برای صرف ناهار . 

جایگاهمون چشم انداز خیلی زیبایی داشت و با دیدن دریا به یاد خیلی از شماها افتادم :****** 

بعد از صرف نهار برگشتیم سمت شهر و دیار خودمون . باز بین راه من و باباجون تعویض جا داشتیم و اینبار دیگه هر جور دلم خواست روندم :))))) بابام فقط هر از گاهی میگفت " مادر سرعت نرو " منم سریع سرعتُ کم میکردم تا بنده ی خدا با خیال راحت کمی استراحت کنه . برگشتنی رفتیم خونه ی  عمه جونم و یه روز نشینی کوتاهی کردیم و رفتیم سمت منزل . بعد از اینکه مامان اینا یه عصرونه ای میل کردن رفتن سمت خونه شون . 

از شدت خستگی بعد از رفتنشون بیهوش شدم و خوابیدم . البته الان کاملا هوشیارانه و آگاهانه می نویسم و احتمالا تا ساعات مدیدی دچار بیخوابی بشم . 

به دلیل ویروسی بودن جرات نمیکنم رم دوربین و گوشیُ به سیستم بزنم . بلوتوس/ث سیستم گوشیمُ نمی شناسه که باز به همون دلیل مذکور امکان درج عکس برای این پست موجود نمی باشد . 

پارک چمران + عکــــــــــس

* عکس بالا مربوط به شهر بازی چمران ِ که به اتفاق یاس و محمد و عمه کوچیکه سوار چرخ و فلک شدیم . ارتفاع هم بی نهایت زیاد بود. 13- 14 سال قبل برای اولین بار سوار ترن شده بودم که با خودم عهد بستم دیگه هیچ وقت همچین غلطی نکنم . این همه سال بر سر عهد خودم بودم تا امسال که یاس به هر کسی التماس کرد که باهاش بشینه هیچکس قبول نکرد و در نهایت غریزه ی مادری باعث شد که عهد خودمُ بشکونم و اینچنین شد که امسال بعد از این همه سال مجدد سوار ترن شدیم ولی اینبار هم من و هم یاس با هم عهد بستیم که دیگه سوار نشیم :)))))) امیدوارم که دیگه همچین غلطی نکنیم :دی  

** بـاقی عکسهای مربوط به پارک چمرانُ میذارم تو ادامه ی مطلب . توضیحات ِ لازمه رو همونجا میذارم . 

ضمنا پست قبلی هم جدیدا ثبت شده :) 

+ ادامه ی مطلب بدون رمز می باشد . 

سفر به شیراز

میخوام یه گذری بزنم به شهر شیراز  ، زمان : تعطیلات عید ۱۳۸۸

برای عید رفته بودیم تهران منزل داییم (همونکه با خواهرشوهر بزرگم ازدواج کرده) روز سوم عید بود که به دعوت همکار داییم که رفت و آمد خونوادگی دارن رفتیم سمت کاشان . خیلی خوش گذشت ، بعد از چند سال باز میدیدمشون و سه روزی که اونجا بودیم واقعا خوش گذشت . مقصد بعدیمون اصفهان بود ! اصفهان فامیل زیاد داریم . خاله ی همسری به همراه سه تا از دختراش که ازدواج کردن ... البته قابله ذکره بگم همشون خونه ی ما چند باری اومدن ولی ما هنوز نرفته بودیم . ولی صبح سومین روز بودنمون تو کاشان بود که دایجون پیشنهاد کرد به جای اصفهان اول بریم شیراز . بعد برگشتنی بریم اصفهان .

اینم بگم که ما توی شیراز هیچ آشنایی نداشتیم و قصدمون هم اجاره ی اتاق و هتل بود . تو این چند روزی که کاشان بودیم شوهر یکی از دختر خاله ها تماس گرفت که کی میاین ؟ داییم هم گفت قصدمون فعلا اصفهان نیست . گفت پس هر جا میرین بگین ما هم باهاتون بیایم . ولی خب از اونجاییکه زیادی اخلاقا با هم جور در نمیومدیم یه جورایی داییم و همسری پیچوندنشون  صبح زود روز ششم عید راه افتادیم به قصد شیراز . اولین باری بود که میرفتیم .

جاده های کویری واقعا معرکه هستن . جادو میکنن . توی جاده گاهی از دور یه پیچ شدید میدیدیم من زمان میگرفتم که کی بهش میرسیم و گاهی زمان زیادی طول میکشید تا بتونیم ازش رد شیم . بسکه کویر یکدسته با آدم . جاده ای که کیلومترها ازت دوره رو میبینی ولی تا بهش برسی زمان زیادی طول میکشه . اوناییکه جاده ی بین کاشان تا شیراز رو رفته باشن میدونن چی میگم . به نظرم که هیچ جایی پاکیه کویر رو نداره  خلاصه ...

آهان تا یادم نرفته اینو بگم که دو تا ماشین بودیم . داییم و خانومش و پسرشون تو ماشین خودشون بودن . ما هم به اتفاق دختر داییم که دختر عمه ی یاس هم میشه تو پیکان خودمون بودیم  و تو کل مسیر هم همش داییم جلو بود و ما پشت سرشون حرکت میکردیم . تا اینکه رسیدیم درست اول شیراز ... حالا جایی هم نداشتیم که بریم ولی خب از اینکه رسیده بودیم واقعا خوشحال بودیم . یهویی تو ترافیک ماشینمون به تته پته افتاد و ...  شانس اوردیم چند متری یه تعمیرگاه بودیم .

نمیدونم چی میگن بهش ولی زغال دینامه چیه ! اون مشکل پیدا کرده بود . رفتیم تو تعمیرگاه و من رفتم تو ماشین داییم و همونجا خوابیدم . تا ساعت ۱۱ شب موندیم و تعمیرکار هم بنده خدا موند تا درستش کنه که همین بین دیدیم همون فامیل اصفهانی تماس گرفت که کجایین ؟ داییم گفت اول شیراز ماشین مشکل پیدا کرد . گفتش هرجا هستین بمونین من یه دوست دوران خدمت دارم شیرازیه میگم بیاد سراغتون . از ما تعارف و از اون اصرار . که نه علی آقا شما انقدر به ما محبت کردین که حالا نوبت ماست جبران کنیم . بمونین میگم بیان سراغتون .

ده دقیقه بعد دوستش که اسمش رضا بود با داییم تماس گرفت و بعد از اشنایی ادرس رو گرفت و به اتفاق دومادش اومدن . ما هم ناراحت از اینکه چرا مزاحم این بندگان خدا شدیم . خلاصه تا نزدیکای ۱۲ شب ماشین درست شد و هر چی ما اصرار کردیم که نه به خدا درست نیست مزاحمتون بشیم اونا مارو قسم میدادن که اگه نیاین دیگه تهه بی وفاییه و از این حرفا . گفتن مگه میشه شمارو با زن و بچه تو شهر غریب ول کنیم . خداییش خودم خیلی معذب بودم ولی بعد داییم قانعمون کرد که امشبو بریم خونشون بخوابیم صبح میریم هتل ...

ادامه در ادامه ی مطلب نوشته شده