کافه ی خیابان هفتم

اولین شب زمستانی پاریس کوچولو خیس و نمناک ِ ! 

تکیه میدم به صندلی ماشین و میون پالتوی گرمم فرو میرم ! گرمای ماشین تهوع آوره . . . 

در حالیکه از چراغهای وسط جاده که تو هوای بارونی نور زیبایی دارن چشم بر نمیدارم کمی شیشه ی ماشین رو پایین میکشم . . . 

سوز دلچسبی می شینه روی نگاه خیره م !

و صدای ترانه طنین میندازه روی تمامی وجودم . . .

عاشق شدم من در زندگانی 

بر جان زد آتش عشق نهانی

جانم از این عشق ، بر لب رسیده 

اشک نیازم بر رخ چکیده . . .

یک سو غم او ، یک سو دل من بر تار مویی ! 

در این میانه دل میکشاند ما را بسویی . . . 

+ و من به این فکر میکنم که شبهای خیس پاریس کوچولو حتی تو شب های سرد دیماه هم عجیب عاشقونه ست !!!