کافه ی خیابان هفتم

ماه را میگویم 

همچون دخترکان زیبارویی که چهره در پشت نقاب پنهان کرده اند 

گاهی نقاب از چهره به کناری میزنند تا دل دلدار را بلرزانند 

و یا لحظاتی که چشمان خمارشان حرفها برای گفتن دارد 

درست همانند آن زمانها 

از لا به لای چین های بهم پیوسته ی حریر اتاق با مهربانی نگاهم میکند ... 

حتی کمی مهربان تر ... 

آرام تر از هر نسیمی نوازشم میدهد 

و باز کمی آن طرف تر از نگاه من در پهنای پرده پنهان میشود ! 

اما من ، مشتاق بودنش هستم و داشتنش ... 

آرام ! خیلی آرام تر از خودش سرک میکشم ... به تنهایی اش ! 

از پس نم چشمانم می بینمش ... 

آنجاست ! با همان نجابت بی نظیرش ...

 با همان حس خوب "مطلق بودن " ! 

امشب چراغ شب برای من است . 

* آوا

+ دلم ... شاه بیت غزلهایم !