کافه ی خیابان هفتم

گاهی وقتا تو میشی خاتون شهر و تموم چشمها میان سراغت 

تو دلت میخواد که طنازی کنی ! 

عشوه بیایُ همه رو راضی کنی 

این همه نگاهه مشتاق بر تو ارزونی بشن 

تو بخندیُ برقصی ! با دلها بازی کنی ... 

ناگهان یه اتفاق بد بیفته ! همه چی ویرونی شه ... 

این همه نگاهه مشتاق جلو چشمای تو گریونی شه

تو ! دیگه خاتون نباشی ... ! 

.

.

.

شروعش با من ! دوست دارم ادامه ش رو شما بنویسین . 

+ کی میتونه این داستان رو ادامه بده ؟؟؟

+ خسته از یه شیفت شبکاری بد میای خونه تا مثلا استراحت کنی ! اونوقت میخوابی ( اونم چندین ساعت ) ولی توی خواب باز هم داری شیفت میدی . باز هم سی پی آر نا موفق . باز هم ویزیت با دکترایی که اصلا دوسشون نداری ! باز هم کلی بدو بدو واسه اجرای داروها سر ساعت ! و باز هم خستگی یه شیفت کاری پر درده سر ... وقتی از خواب بیدار میشی هنوزم خسته ای . هنوزم کسالت یه شیفت کاری سخت تو تنت باقی مونده . اینجور وقتاست که دلت میخواد با سر بری تو نزدیکترین دیوار ... ! آخه اینم شد شغل ؟؟؟