کافه ی خیابان هفتم

امسال با اینکه غم سنگینی تو دلم هست تصمیم دارم که سفره ی هفت سین پهن کنم و تا جایی که میشد وسایل مورد نیاز رو تهیه کردم . میخوام درست تو قشنگترین زمان ممکن از تهه دل دعا کنم ...

+ چند روز قبل پرده ی هالُ نصب کردن . قشنگ شده ! خونه تکونی رو هم به هر شکلی بود به پایان رسوندم و دیگه فقط باید یه جاروی کلی بکشم و یه گردگیری اساسی ...

+ دیروز خونه ی مامان بودم و بساط ترشی به راه بود . بعد از شام قرار بود کمی به کارهای پیرایشی مامان خانوم برسم که ساعت ۲۳:۰۰ یهویی محمد صدا زد که " آوا ! فلانی ( یکی از همسایه های آپارتمان رو به رویی ما ) زنگ زد و گفت تو آپارتمانتون گاز ترکیده . شما کجایید ؟ "

من ! یه آدمی که در نهایت بهت زدگی هست لال شدم و ضربان قلبمو می تونستم بشنوم ... با سرعت هر چه تموم تر به راه میفتیم سمت خونه . تو راه ( یه فاصله ی ۵ کیلومتری ) بدترین صحنه های ممکنه میاد جلوی چشم ! دارم به این فکر میکنم که شب عیدی بی سرو سامون شدیم ! ترکیدن گاز ! اونم تو یه آپارتمان ... فاجعه ست .

به محض اینکه بالای پل میرسیم اول از همه بر میگردم به سمت محل زندگیمون تا ببینم دود و آتیشی دیده میشه یا نه . ولی خبری نیست .

می پیچیم تو کوچه ! یه ماشین با چراغ گردون و تعدادی آدم که اون دورو برن ! همسایه هامون هر کدوم با وضعی نامناسب تر از اون یکی تو حیاط و پارکینگن . ظاهرا یه نیسان می کوبه به انشعاب اصلی گاز که درست زیر اتاق خوابمون به دیوار نصبه ! لوله از جاش کنده میشه و گاز شهری با فشار زیاد و با سرو صدای فراوون میزنه بیرون . تا به اداره ی گاز خبر بدن و اونا گاز منطقه رو قطع کنن ... !

ما وقتی رسیدیم که خطر بر طرف شده بود . تا حدودای ۲ نیمه شب طول کشید تا تونستن لوله رو مجدد ترمیم کنن و گاز وصل شه . خدارو شکر که اتفاق بدتری نیفتاد ...

+ دیروز اینجا برف می بارید و غروب برای تهیه ی مواد ترشی به اتفاق مامانی و یاس و محمد رفتیم بازار ! قدم زدن زیر برف واقعا لذت بخشه ! مخصوصا با عینک هم باشی :) البته سرماش خیلی زیادتر از حد تحملم بود ولی بازم خیلی خوب بود .

این عکس مربوط به چند روز قبل هست ! از روی بالکن خونه ی داییم اینا گرفتم ... بارش برف ...

امروز که داشتم به این عکس نگاه میکردم دقیقا تو این فکر بودم که نزدیک به یه ساله که این کوچه گام های دایجونمُ روی شونه هاش حس نکرده .  یاد و خاطرش گرامی ...

+ چند روز قبل مامان بزرگ دومادمون فوت شد . امروز هم مادر آقای مدیر ( دوست صمیمی محمد ) ! اگر ممکنه برای شادی روح این عزیزان یه فاتحه بفرستین .

+ امروز به محمد میگم ساعت ۱۷:۳۰ تو نت یه قرار دارم ! میگه با کی ؟ گفتم با دوستانم . قرار بر اینه که برای آخرین ضیافت سال ۱۳۹۰ تو اون ساعت مهمون یکی از دوستان باشیم ! گفت بی خیال ! بریم بیرون بابا !

حالا من اینجام و یه ساعت دیگه تا برگزاری ضیافت وقت دارم .

پارچه ساتن آبی رو پهن کردم و گل سنبلی که خریدمُ روش گذاشتم ! دوست دارم حضورش مزین کننده ی این لحظاتم باشه ... کنارش هم سبزه ی عیدُ میذارم ! بهم شور و شوق زندگی رو هدیه میده !

و ۵ تا شمع تا درست همون ساعت روشن کنم ! به نیت نذری که این ایام داشتم ...

 بعد از اینکه دعا کردم و از خدا هر چی که دلم میخوادُ خواستم آماده میشم تا برم به اون ضیافت ! خدارو شکر که بعد از این همه وقت خلاصه تونستم این یه بار سعادت همراهی با دوستانم رو داشته باشم .

بعد از دعاهام ازش عکس میگیرم تا یادگاری برام بمونه ! تا هر وقت دیدمش یادم بیاد که خدا چقدر دوسم داشته !

خدایا دربست نوکرتم ...

یکشنبه : بیست و هشتم اسفند ماه ( ۱۶:۰۷)

+ ضیافت ...