ای مه . . .
جمعه, ۷ بهمن ۱۳۹۰، ۱۱:۴۵ ق.ظ
بر گیسویت ای جان ، کمتر زن شانه
چون در چین و شکنش دارد دل من کاشانه
بگشا ز مویت گره ای چند ، ای مه
تا بگشایی گره ای شاید ، ز دل دیوانه
دل در ، مویت ، دارد ، خانه
مجروح گردد چو زنی هر دم شانه
در حلقه ی مویت بس دل اسیر است
بینم خونین دل این و آن سر هر دندانه
بینم خونین دل . . .
- جمعه ۹۰/۱۱/۰۷