ناگهان آمد به یادم رنج هستی ...
خواب خوشــــــی وقت سحـــــــر
دیــــــدم و یــــــــــــادم نرود
روی تو با شـــــــــوق نظـــــــر
دیـــــــــــدم و یادم نـــــــرود
پــــــرده از رازت کشیـــــدم
سوی خــــــــود بازت کشیـــــــدم
آنقـــــــدر نازت کشیــــدم تـــــا نشستی
روی دامانت فتادم
عقــــده ی دل را گشادم
ناگهان آمــــــــــد به یادم
رنـــــج هستی !!!
ای خوش آن دم ، وان غـــــــرور خواب نوشین
وان نشــــــاط و وان ســـــــرور و وصــــــــل دوشین
با تو میگفتم غـــم و درد جـــــدایی
همچنان نـــی با نـــوای بی نـــوایی
وای از ایـــن دیــــر آشنــــایی ... !!!
روی دامانت چــــو اشک افتــــاده بودم
ناله های عــاشقی ســــر داده بـــودم
که ای جفاجـــــــو ، کن وفــــــــــایی
دامن از دستـــــم کشیدی
همچـــو بخت از مــن رمیــــــدی
من ز خـــواب ناز خـــود ، آواز خـــود ، ناگــــه پریدم
غیر اشک و بستری از دیدِ تر دیگـــــــر ندیدم
او ســــــر یاری ندارد
قصه کوتــــه ، رنـــــــــج عاشـــــق
خـــــــواب و بیــــــــــداری نـــــــــدارد
پــــــــــــرده از رازت کشیــــــــدم .....
- سه شنبه ۹۰/۰۹/۰۱