فریادی که به اوج نرسیده خاموش شد و آتشی که هنوز می سوزاند
شنبه, ۲ بهمن ۱۳۹۵، ۰۴:۴۵ ب.ظ
* غم مظلومیت دلاور مردانی که زیر کوهی آوار شده از آهن مدفون شدن بقدری عظیمه و دلخراش که زبانم قاصره از بیان حدت و شدت این درد ....
و آتشی که هنوز میسوزاند ... هم جسم تو را و هم قلب مرا ... لعنت به این آتش جهل و نادانی و لعنت به این سی دی ماه سیاه دل که عزیزانتان را سیاه پوش کرد ....
# دی ماهی که دو شب یلدا داشت ... یکی اول و یکی آخر ... یلدای اول سرخ رو و دلچسب .... یلدای آخر سرخ رو و دل سوز .... لعنت به این یلداهای پر دردی که دل می سوزاند.
# از رنجی که می بریم ...
- شنبه ۹۵/۱۱/۰۲
