کافه ی خیابان هفتم

بعد از رفتن مسئولمون سرپرستا ر محترم به شکل واضحی ممانعت میکرد از اینکه من مسئول شم . البته این مسئول شدن آش دهن پر کنی نیست. فقط بعنوان مدیریت کننده ی شیفت کارم رو ادامه میدم. خلاصه همونا که نذاشتن ما سوپروایزر شیم اینبارم بدشون نمیومد چوب لا چرخمون بذارن. بهر حال میخواستن یا نمیخواستن زین پس به عنوان مسئول ادامه خواهیم داد. هر چند از بالین کمی فاصله میگیرم ولی از وجدان بیدار نه. یاد اخرین شبی که رئیس اسبق داشت بهم وصیت میکرد افتادم. بنده ی خدا خیلی نگران بود که نکنه از سر لج و لجبازی نذارن من انتخاب شم. 

+ نیاز به تبریک نیست. اشل کاری همونه ، حقوق هم همونه فقط بار مسئولیت زیاد میشه . هر چند رئیس اسبق بر این عقیده بود که خیلی زود از مسئولیت احتمالی میزنی بالا سوپروایزر میشی و حق نداری این پیشنهاد رو رد کنی وگرنه با خودم طرفی ...