کافه ی خیابان هفتم

مداحی زیبای زنده یاد " حسین سعادتمند " ... 

* مـن هیچ وقت مثل افراد موج سوار نبودم . نه موج سواری روی موج ِ دریا ! نه . منظورم موج سواری اجتماعی و این جور موجهاست . موجهای تبلیغاتی . موجهای روشن فکرانه . موجهای جوگیرانه ... کلا هر جایی که خیلی شلوغ شه من از اونجا فرار میکنم . اگر موضوعی بشه تیتر اخبار ، رسانه ها ، نقل سخن محافل ... من در موردش عجیب سکوت میکنم . مثل قتل ناپدری حمید صفت ،مثل قتل بنیتا و آتنا ، مثل کشتار مسلمانان میانمار ، مثل شهادت شهید محسن حججی ، مثل شروع پاییز و فرا رسیدن ماه محرم ... کلا هر چیزی که همه ازش بخوان بگن و بنویسن من در موردش نه میگم و نه می نویسم . نمی دونم حالا این خصلتم خوبه یا بد . حرف الانم خودشناسی نیست ! 

ولی خب یه چیز این روزها خیلی روی اعصابمه . تو شبکه ی مجازی اینستا به کرّات دیدم ولی در این یه مورد نمی دونم چرا نتونستم حداقلش اینجا سکوت کنم . حالم بهم میخوره از مداح هایی که اسم خودشون رو میذارن مداح اهل بیت ، اونوقت میان ریتم مداحیشون رو بر پایه ی ترانه هایی میزارن که خودشون هم اظهار دارن که نه اون ترانه هنره و نه اون خواننده هنرمند ... واقعا جای تاسفه ! 

+ داداش خیلی هنرمندی بگو از خودت چه هنری داری ! جز عربده کشی !!!

البته من ترانه ی فوق الذکر رو دوست دارم:)  

بعدا نوشت :

لازم شده یک توضیح اضافه بدم ...

خداییش اصلا فکرشم نمیکردم لازم به توضیح باشه ، چون کاملا واضح و روشن ِ که منظور من عده ای از مداحان بوده نه همه . 

.

.

برای چندمین بار درس گرفتم که اینجا هم باید سکوت کرد .