کافه ی خیابان هفتم

* از دیگر مزیت های تنهایی اجباری این روزهام اینه که مجبور نیستم پا به پای باباحاجی و مامان حاجی بشینم پای اخبار . اونم نه از یک شبکه . کلی شبکه های جورواجور .... لذا بنده این روزها از حال و هوای انتخابات شدیدا در اومدم و همچین مشعوفانه در فضا سیر میکنم انگاری اهل این سرزمین نیستم . 

** یـادمه برای مصاحبه سیاسی - اجتماعی رفته بودم یارو ازم پرسید اهل پیگیری اخبار هستی ؟؟؟ منم زل زدم تو چشماش گفتم نه . ولی چون پدر همسرم مصره که تمامی اخبار رو از شبکه های مختلف تلویزیونی پیگیر باشه واسه همین ناچارا" منم میشنوم . گفت آخرین بار کی شنیدی ؟؟؟ گفتم همین امروز صبح ! گفت چی بوده ؟؟؟ گفتم یه خانمی بچه ی سه چهار ساله ش رو تنها میذاره تو خونه تا بره نون بخره وقتی برمیگرده می بینه شعله های آتش از پنجره ی خونه شون به بیرون زبونه میکشه و آتش نشانی هم در حال اطفائ حریقه ... :( ذکر شده در اخبار استان البرز ! یارو هم تند تند گفته های منو مکتوب کرد. احتمالا برای اینکه ببینه از خودم در آوردم یا نه به آرشیو رسانه مراجعه کنه :) ولی خداییش موقع صبحونه خوردن تی وی اعلام کرده بود و مادره ضجه میزد . خیلی دردناک بود... 

+ همسر و یاس حرکت کردن و به امید خدا تا غروب میرسن اینجا . تا جمعه هستن . هر چند خودم پنجشنبه میرم بیمارستان و جمعه برمیگردم :( 

+ حالا این روزها هم فرت و فرت برقمون قطع میشه و لامپ میسوزونه ! هم اینکه زنگ خونه رو میزنن و وقتی میرم کسی نیست ... با هر بار زنگ زدن دقیقا نیم ساعت طول میکشه تا من چیکو رو قانع کنم که کسی نیومده ساکت باش لطفا :(