کافه ی خیابان هفتم

سلام آوای مهربونم :)

1. نوشته هاتو دوس دارم، نگاه تحلیلی و تفکرت به اکثر مسائل رو دوست دارم، شاید خیلی جاها هم عقیده نبودم باهات، اما یه جوری مینویسی که مخالفت باهات هم شیرینه :دی، جدای از شخصیت خوبت نوشته های خوبت هم منو جذب کرده.

2. جواب به این سوال یه خورده سخته... چون مدت زیادی بود کمرنگ شده بودم و درست نیست حالا بیام این وسط یه انتقاد هم کنم، اما حس میکنم یه خورده شاااااید به هر کسی رو نمیدی... البته که الان فکر میکنم رفتار بدی نیست و خیلی هم خوبه :دی :))

3. سوتی که تا دلت بخواد، نمیدونم بدترینش چی بوده اما به آخرینش اشاره میکنم چون تو ذهنم مونده... یکی تو کامنتا گفته بود خدا مادرتو رحمت کنه منم گفته بودم: خدا همه ی رفتگان رو فوت کنه :)))

4. بیخیال همه ی نگرانیایی که برای آینده دارم میشم و اون روز رو خوش میگذرونم و واقعا زندگی میکنم.

5. به خطر افتادن سلامتی عزیزانم، بی آبرویی، داعش :|، سگ :|، و در آخر اینکه تا سی سالگی نتونم به استقلال مالی و اجتماعی برسم.

حالا سوالات من:

سوال 1 و 2 رو جواب بده و اینکه آیا تا حالا تصمیم گرفتی کلا بیخیال وبلاگ نویسی بشی؟ چی باعث شد این تصمیم رو بگیری و چی باعث شد منصرف بشی؟ و سوال بعد، شخصیت من رو تا اونجا که شناختی انتقاد کن، و سوال آخر، نوشته هامم انتقاد کن :)

1-چون برام مهمی و تنها جایی ک میتونم درست و کامل ازت خبر داشته باشم اینجاس و ب این خاطر نوشته هاتُ دنبال میکنم ک از حالت خبر داشته باشم

2-هر چی فک کردم جوابی واس این بند ندارم.

3-باورت میشه من اونقدر سوتی میدم ک هر کدومش فجیح تر از قبلیه! اصلا چرا دور بریم، من توو نوشت پست ها اونقدر سوتی میدم ک همین آوای خودمون، این اگر نباشه ها ینی نصف مخاطبینم دل درد میشن از غلط املایی! مخصوصا اون سجلد ک توو هدر قالب وبلاگم بوده

4-اگر بدونم ی روز دیگه فقط زندم، خطبه ی عقد میخونم بین خودمُ علیم ک قبل مردنم ی روز فقط ب عشقم برسم و ب دنیا نشونش بدم

5-ترس از ارتفاع دارم