کافه ی خیابان هفتم

از چند روز قبل بهش قول دادم بودم که عکس ماشینُ براش بفرستم . ذوق واقعیشُ حتی مابین کلماتش به خوبی می تونستم حس کنم . روزی که برای خرید مایحتاج ِ تولد ِ یاس مرکز خرید رفتیم و من توی ماشین منتظر بودم تا محمد برگرده یهویی یادم اومد که به نونو قول عکس داخل و خارج ماشینُ دادم . همون لحظه پیاده شدم و چند تایی عکس از نماهای مختلف گرفتم و براش ارسال کردم . همون لحظه جوابمُ داد و کمی چت کردیم .در نهایت برای آخره هفته دعوت شدم به مهمونیش . از اونجا که آمادگیشُ نداشتم قول صد در صدی برای شرکت در مراسمُ ندادم ولی وقتی به محمد گفتم دعوت شدم لبخندی زد ...

پنجشنبه بعد از ظهر آماده شدم و به اتفاق محمد به سمت شهر مورد نظر حرکت کردیم . فاصله ی زیادی نبود . مکان مورد نظرُ پیدا کردم . در حالیکه محمد توی ماشین منتظر نشست من پیاده شدم و به شدت غریبانه وارد جشنی شدم که هیچ کسُ نمی شناختم و حتی گل سر سبدِ جشنُ برای اولین بار می دیدم . تصور کنین !؟ حتی نمی دونستم با دیدنم میمیکِ صورتش چطور باشه . تعجب کنه ! حس معذب بودن نصیب هر دومون شه و هر چیز دیگه ای !

بدو ورود یک خانم میان سال و یک خانم خیلی جوون بهم خوشامد گفتن و با چهره ای متعجب به داخل سالن دعوتم کردن . به راحتی تونستم حدس بزنم مادر و خواهر نونو هستن . وارد سالن که شدم مانتو و شالمُ برداشتم و در حالیکه به وسط ِ سالن نگاه میکردم در یک نظر تونستم نونو رو بشناسم . در حال ِ پایکوبی با دوستانش بود . منم آروم رفتم و دورترین میزی که می شد انتخاب کردم و نشستم . کمی بعد حس کردم نونو دنبال کسی می گرده . نمی دونم چرا حس کردم شاید چون می دونه من قراره بیام دنبال ِ منه :)))) ( کمی خودم ُ تحویل بگیرم )

وقتی نگاهش به سمتم چرخید دستمُ بلند کردم و براش تکون دادم . نگاهش گرد شد و با ذوق به سمتم اومد . بین مسیر چند نفری بهش تبریک میگفتن و دیدم که نونو چطور با تشکر کوتاه کلامشونُ قطع میکرد تا زودتر به هم برسیم . هراسون صندلی ها رو کنار میزد و من هم چند قدمی جلو رفتم . اولین جمله ی در ِ گوشم گفت این بود " وای ملخک ِ من باورم نمی شه که اومدی " چند باری همُ بغل کردیم . صمیمی تر از اونی بود که تصورشُ میکردم . نفس ِ راحتی کشیدم و بعد دعوتم کرد که جلوتر بشینم که گفتم اینجا راحتترم . گفت میخوام نزدیکم باشی بیشتر ببینمت . رفتم و به اتفاق خودش و دو تا از دوستاش دور یک میز نشستیم و نونوچ منُ به دوستاش معرفی کرد . حتی به مادر و خواهرش . خلاصه که جشن خوبی بود . و قسمت این شد که بعد از این همه وقت که نمی شد جور شه تا همُ ببینیم و واسه همین " نشدن ها " من لقب ملخکی که خلاصه یک روز تو مشتش میفتم کسب کردم ، دیدار میسر شد و دوستی مجازی دیگه ای به شکل کاملا حقیقی رقم بخوره . خوشحالم از بودنت نیلوفر . الهی که خوشبخت شی :*******

نیلوفر جون با اجازت اسکرین شات نوشته ی اینستاگرامتُ در مورد دیدارمون اینجا میذارم تا نوشته ی تو هم برای من به یادگار بمونه ... و جا داره بازم بهت یاداور شم با خوندن این چند خطتت اشک ریختم ! دوستت دارم دختر جون .