کافه ی خیابان هفتم

* یادمون باشه " ما همیشه مسئول حرفها و کارهای خودمون هستیم و نه (!) برداشتی که دیگران از حرفها و کارهامون دارن . " همونطور که گفتم نظرات مربوط به پست قبلی رو بدون اینکه جوابی ضمیمه ش کنم تائید کردم ، بدون اینکه تغییر و ویرایشی در نوشته ی دوستان داده باشم . ولی از این لحظه به بعد هر نظریُ که دوست داشته باشم تائید میکنم . هر نظریُ که صلاح بدونم پاسخ میدم و یا بدون جواب تائید میکنم و بی شک هر نظریُ بر حسب صلاحدید خودم ویرایش میکنم . [هیچوقت دوست نداشتم برای اینجا قانون وضع کنم ... هنوزم راضی به این کار نیستم. دوست ندارم صمیمیتی که بین دوستان وبلاگی هست دستخوش این جور مسائل بشه]

و اما یک نکته ... خطاب به شخص خاصی نمیگم . مخاطب این پستم تمامی عزیزانی هستن که این واژه هارو می خونن . حتی شاید دوستی برای اولین بار اینجا وارد میشه و این اولین مطلبی باشه که از من به چشمش میاد . حتی اون دوست مخاطب من در این پست خواهد بود . 

هیج وقتی کسیُ قضاوت نکنین . من بارها و بارها به این جمله و نکته اشاره کردم . من دلم میشکنه از اینکه کسی فقط به واسطه ی چند کلمه ای که من نوشتم و برداشتی که صد در صد خودش داشته منُ قضاوت کنه ... نیازه که بگم من از این طرز قضاوت کردن دلم شکست ؟؟؟ من از این نوع قضاوت شدنها بیزارم . سعی کنیم یاد بگیریم با فرهنگ های خودمون دیگرانُ قضاوت نکنیم . سعی کنیم یاد بگیریم با اعتقادات خودمون دیگرانُ قضاوت نکنیم . هر کسی برای خودش شخصیت خودشُ داره . سعی کنیم با قضاوتهای شخصی خودمون شخصیت دیگرانُ زیر سئوال نبریم . 

اگر به دلخور شدن باشه باید بگم " دوست عزیز منم از قضاوت شما در مورد خودم واقعا دلخور شدم ..." 

 ** پست قبلیُ سعی کردم به شکل اولش برگردونم ولی نشد . نه تنها نتونستم واژه ها رو اون طوری که راضیم کنن کنار هم بنشونم بلکه اثری از اون حس خوشی که اول بار وقت نوشتن داشتم نیست ... پس سعی کنین حال خوش کسیُ ناخوش نکنین ...