کافه ی خیابان هفتم

* سلام! 
حال همه‌ی ما خوب است 
ملالی نیست جز گم شدنِ گاه به گاهِ خیالی دور، 
که مردم به آن شادمانیِ بی‌سبب می‌گویند 
با این همه عمری اگر باقی بود 
طوری از کنارِ زندگی می‌گذرم 
که نه زانویِ آهویِ بی‌جفت بلرزد و 
نه این دلِ ناماندگارِ بی‌درمان! 

تا یادم نرفته است بنویسم 
حوالیِ خوابهای ما سالِ پربارانی بود 
می‌دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازه‌ی باز نیامدن است 
اما تو لااقل، حتی هر وهله، گاهی، هر از گاهی 
ببین انعکاس تبسم رویا 
شبیه شمایل شقایق نیست! 

راستی خبرت بدهم 
خواب دیده‌ام خانه‌ای خریده‌ام 
بی‌پرده ، بی‌پنجره ، بی‌در ، بی‌دیوار ... هی بخند! 
بی‌پرده بگویمت 
چیزی نمانده است ، من چهل ساله خواهم شد 
فردا را به فال نیک خواهم گرفت 

دارد همین لحظه 
یک فوج کبوتر سپید 
از فرازِ کوچه‌ی ما می‌گذرد 
باد بوی نام های کسانِ من می‌دهد 
یادت می‌آید رفته بودی 
خبر از آرامش آسمان بیاوری!؟ 

نه ری‌را جان 
نامه‌ام باید کوتاه باشد 
ساده باشد 
بی حرفی از ابهام و آینه، 
از نو برایت می‌نویسم 
حال همه‌ی ما خوب است 
اما تو باور نکن!

* سید علی صالحی

+ شنیدن این شعر با صدای هنرمند فقید خسرو شکیبایی خالی از لطف نیست ...  ( کلیک کنید )