کافه ی خیابان هفتم

* ترانه های گلپا ( گلپایگانی ) رو عجیب دوست داشتم . یه ترانه ای بود که میخوند ... 

" روی خطی بنویس عشق ، بنویس با چشم خیس عشق ، عشقُ تکرار کن دوباره ، خط تیره بنویس عشق ..."

یعنی تماما در سطر سطر زندگی عشقُ به هر شکلی که ممکنه تکرار کن ... 

** و اما امشب ( یازدهم فروردین 93) این ترانه رو زیر لب زمزمه کردم ... 

" موی سپیدُ توی آینه دیدم ، آهی بلند از ته دل کشیدم !

تا زیر لب شِکوَه رو کردم آغاز ، عقل هِیَ م زد که خودت را نباز ... 

عشق باید پا در میونی کنه ، تا آدم احساس جوونی کنه ... "

بله ! امشب به لطف یاس اولین تار موی سفیدم رویت شد :) و بنده نه تنها آهی از سر حسرت نکشیدم بلکه در دلم یه جور حسی خاص شکل گرفت . یه جور حس خاص مثل اینکه شاید دیگه وقتی نمونده باشه و لازمه تا حالا عشق پا در میونی کنه ...