بذارین برم از اینجا .... :(((
خستگیهامو بگیریـــن
غم چشمامــــــو بگیرین
دردُ از تنـــــــم بگیرین
بذارین بــــــــرم از اینجا
جنگ من با تن تمومه
بـــردنُ باختن تمـــــومه
بذارین برم از اینجــــا
مـــــوندنُ رفتن تمومـــه
نمی خـوامُ نمی تونم
به لبـــم رسیده جونـــم
نذارین اینجا بمـــــونم
بذارین بــــرم از اینجـــــا ...
وارد بخش میشیم ! تو ساختمون انتهای محوطه ! یه ساختمون تازه ساخت و تمیز که وقف یه بیماری هست که درمان شده !!! (خدا خیرش بده ) همزمان با استاد وارد بخش میشیم . یه بخش خیلی آروم و بی تنش ! با یه سرپرستار ماه . اینکه میگم ماه بی دلیل نیست .
گاهی وقتها واقعا حس میکنم اگه برای ماه جنسیت نسبت داده بشه بی شک مذکر هستش ! شنیدین میگن زن جماعت جنبه ی مقام و منصب ندارن ؟ حتی سرپرستاری ...
ای خدا ! آخه چرا اینجوری میشه !! چرا یکی مثل این سرپرستار انقدر خضوع داره و یکی مثل اون یکی گنده دماغ ؟ انقدر برای دانشجو ارزش قائل میشه که آدم حتی دلش نمیاد موقع بیرون اومدن از بخش بدون خداحافظی با اون بخش رو ترک کنه ... انقدر با شخصیت هست که همون برخوردی که با دکتر فوق تخصص بخش داره همون برخورد رو با خدمات بخش داره ! اسمشون رو بدون خانوم و آقا صدا نمیزنه .
اینجا یه بخشه پر از امید و ناامیدی ! ناخداگاه شرایط بیمارها حس دلسوزی آدم رو تحریک میکنه .
اسمش *** هست ! یه معلم باز نشسته . انقدر مهربونه که خدا میدونه . نمیدونم چی میشه که اینترن بخش باهاش انقدر بد حرف میزنه . تازه رسیدیم بالای سرش و اینترن داره باهاش بحث میکنه که من سالی ۹ میلیون تومن دارم میدم تا اینجا چیز یاد بگیرم و تو موظفی جوابمو بدی ... یکی نیست به این بیشعور بگه که احمق جان اولین شرط برقراری ارتباط با بیمار جلب اعتمادشه !!! نه منت اینکه تو عرضه نداشتی دولتی قبول شی تا الان منت پول مفت جیب باباتُ سره این بنده ی خدا بذاری ...
چند وقتی هست که به درد بی درمان مبتلا هست ! شک ندارم که چند باری میشه که با این اینترن برخورد داشته ! حالا چطور میشه که من و باقیه دوستان رو "دخترم " صدا میکنه و اون اینترن گنده دماغ رو " بی ادب " خطاب میکنه و میگه " ۱۰۰۰ تا امثال این دختر از زیر دستهای من رد شدن و به مدارج بالا رسیدن حالا این برای من آدم شده و به من توهین میکنه "
دلم خیلی میگیره وقتی این همه بی وجدانی رو میبینم . ناخودآگاه گردنم به سمت شونه م خم شده . دوسش دارم . با اینکه پشت ماسک میخنده ولی نگاهش هنوز مهربونه ! خیلی مهربون . به کتف راستش پورت وصل کردن ! با یه ذوقی برامون توضیح میده اون چیه که واقعا هنگ کردم که این مرد همونی هست که جواب اون اینترن رو نمیداد ؟!
میخنده ! شعر میخونه ! باهاش میخندم ! به شعرهایی که میخونه گوش میدم . دوستم که پرستارشه میاد و کنارش رو صندلی میشینه . مثل یه پدر بزرگ مهربون داره باهاش حرف میزنه و گاهی ترانه ای براش زمزمه میکنه .
اتاق رو به رویی یه پسر ۲۲ ساله هست . تموم مشخصات سیر بیماریش رو می دونه ! اون هم می خنده و خوشرو هستش . وقتی اینارو اینجوری میبینم کم میارم .
چقدر ناشکریم ما !!!
بیمارهای من دو تا هستن ! یکی سرطان سینه داره و اون یکی مری .
اولی خودش رو باخته و بغض داره ولی اون یکی خیلی خوشرو و شیرین زبونه ! اولی در موردم خیلی کنجکاوه ! وقتی می فهمه ازدواج کردم و یه دختر دارم میگه " تیرم به خطا رفت ... " باهاش میخندم . منظورش رو خوب میفهمم ! اولین باری نیست که تیرها به خطا میره . حالا دیگه با من راحت تر حرف میزنه ! دیگه بغض نداره . میخنده ! میوه میخوره و به من تعارف میکنه . ازش تشکر میکنم و میگم دستهام آلوده هست شما بخور نوش جونت .
اون یکی چند وقتی میشه که برنج و نون نخورده . داره قیماق میخوره . خیلی نازه ! با خودم میگم یعنی میدونه دردش چیه ؟ تیز بازی در میارم و ازش میپرسم چی شد که اومدی دکتر ؟ میگه چند وقتی بود که چیزی از گلوم پایین نمیرفت . این اواخر حتی نمیشد آب رو هم بدم پایین . اومدم دکتر ! گفتن سرطان دارم . هنوز هم میخنده !
خدایا شکرت !!!
لبهام میخنده ولی دلم ریش میشه ! برای اون ! برای بازنشسته ی فرهنگی ! برای پسر ۲۲ ساله ! برای زنی که همسن خودمه و سه تا بچه داره ! برای ...
خدایا شکرت !!!
وقتی بابل بودیم وقتی میخواستن از جواد بیوپسی مغز استخون بگیرن باهاش مُردم و زنده شدم ...
وقتی بچه ی چهار ساله التماس میکرد که تو رو جون خدا آروم تر دردم میاد ...
وقتی تو ته مونده ی صورت دخترک، تموم زیباییهای خلقت یک انسان رو میشه ردیابی کرد ...
وقتی دیگه زلفی نداره تا مادرش موقع نوازش سرش دستشو داخلشون فرو کنه ...
دل آدم میخواد بترکه !
خدایا شکرت !!!
+ دو روزه که وقتی با آقای *** صحبت میکنم دائیم میاد جلوی چشام . از دائیم براش گفتم ولی دلم نیومد بگم دائیم فوت شده 
+ خدایا دستامون خالیه و به سوی تو دراز شده ! ناامیدمون نکن ...
- دوشنبه ۸۹/۱۱/۲۵